25-8

Vrijwel alle busmaatschappijen die de route Puno-La Paz rijden vertrekken vroeg in de ochtend. Na twee intensieve weken hebben wij geen zin in weer een vroege morgen. We besluiten twee tickets te halen bij de enige maatschappij die ook in de middag rijdt: Titicaca Bolivia. Oranje bussen, wat wil je nog meer als Nederlander. We kunnen dus heerlijk uitslapen en dat komt goed uit want voor een prikkie hebben we een uitstekend hotel kunnen boeken. Om 11.30 checken we uit en gaan we lunchen. Inderdaad, waar anders dan bij onze Duitse vriend. Er zijn protesten op het plein dichtbij dus hij houdt z'n toko nog even dicht. Wij mogen echter al via het naastgelegen hotel naar binnen om te lunchen.

Onze Duitse vriend blijkt 15 jaar gids in Peru en Bolivia te zijn geweest en dus geeft hij ons nog wat 'tips and tricks' mee voor het vervolg van onze reis. Na de lunch pakken we een taxi en gaan we naar het busstation om in te checken. Om 14.00 uur zijn we onderweg naar La Paz. Ons is gezegd dat we om 21.00 uur in La Paz zullen aankomen, maar anderen hebben weer 22.00 uur te horen gekregen, het blijft dus weer een verrassing. De bus is prima en we gaan eerst naar de grens om daar over te steken naar Bolivia. De grensovergang is een aparte gewaarwording. Eerst check je uit in Peru, vervolgens moet je 250 meter lopen in niemandsland voordat je kunt inchecken op Boliviaans grondgebied. Wat een verademing, geen lange gekke procedures met 5 keer dezelfde vragen, maar gewoon je paspoort laten zien een stempel erin en hup door!

In de bus zitten mensen die naar Copacabana gaan en een klein deel dat richting La Paz gaat. Uit het niets krijgen we te horen dat we moeten wisselen van bus. Onze vrees wordt snel waarheid: we moeten overstappen op een gammele kl*te bus. Ik vraag of er wel nog een toilet aan boord is....Tot onze verbazing worden we gedumpt in een bus die geen toilet aan boord heeft. Ik zeg tegen Davey dat ze maar even snel ergens in de buurt moet gaan. Ondertussen houdt ik de bus tegen, want de chauffeur gaat helemaal uit z'n dak dat Davey naar het toilet is. Stel je voor dat je 2 minuten later vertrekt...

Na pak en beet nog een uur rijden komen we bij een rivierovergang en moeten we uitstappen om met een bootje over te gaan. De bus gaat met een apart soort vlot naar de overkant. Het is ijskoud en uiteindelijk moeten we nog zo'n drie kwartier wachten voordat de bus weer gereed is om te vertrekken.

De weg naar La Paz is geen prettige en onderweg blijkt er een blokkade te zijn doordat demonstranten de weg blokkeren. De chauffeur stapt uit en overlegd met wat mensen die op straat staan. Opeens rijden we een zanderige weg tussen wat weilanden in. Wat nu weer? Blijkbaar is hem verteld dat we alleen op deze wijze de blokkade kunnen omzeilen. Halverwege de zandweg...Weer een blokkade! Nu kunnen we echt nergens anders heen. Gelukkig rijdt er nog een bus met ons mee. De chauffeurs bewegen hemel en aarde om de demonstranten ervan te overtuigen dat wij hier langs moeten. Er zit een Brits meisje naast Davey die ons geruststeld: op deze manier worden toeristen vaak beroofd van al hun spullen. Fijn om te weten. Na ongeveer een kwartier gaat het sein toch op groen en mogen we passeren. Aangezien het pikkedonker is, is dit een flinke opluchting en neemt de spanning in de bus weer af.

Door al het oponthoud komen we uiteindelijk iets over half 11 op het busstation van La Paz aan. Hopelijk zijn we nog op tijd om in te checken bij het hotel. We pakken direct een taxi en om iets over 11 staan we bij het hotel. Het ziet er verlaten uit, express betaal ik de taxi nog niet zodat we hier niet alleen met onze backpacks op straat staan. Na wat geschreeuw komt er een hoofd uit het raam. De medewerkster doet de deur open, gelukkig we kunnen nog naar binnen. We betalen de taxi en checken in bij het hotel. We krijgen kamer 11.

Ik heb eigenlijk nog wat honger en daarom besluiten we te vragen of we in de buurt nog wat kunnen eten. We worden verwezen naar een nabij gelegen plein. Daar aangekomen nemen we een snelle hap en gaan direct weer terug naar het hotel. Eenmaal bij onze kamer blijkt dat we de verkeerde sleutel hebben gekregen. Dit maakt de dag wel mooi af... Vlug ga ik naar beneden en gelukkig is er nog een keukenhulp die ons van de juiste sleutel kan voorzien. Moe en koud kruipen we onder de wol. Heerlijk bedje, dat moet gezegd worden.

26-8

Zaterdag is onze eerste dag in La Paz en we doen lekker rustig asn. Uiteraard beginnen we de dag met wat ritjes in de Teléferico. Dit zijn de kabelbanen die sinds drie jaar in gebruik zijn in La Paz. De kabelbanen fungeren als een soort bovengronds metrostelsel, het is prachtig om La Paz vanuit de lucht op deze manier te beleven. We zijn direct een beetje verliefd op deze stad. We besluiten om een nachtje bij te boeken en pas maandag te vertrekken uit La Paz. Op Tripadvisor vinden we 's-avonds een leuk klein restaurantje en we vinden het de hoogste tijd om weer eens een lekkere fles wijn soldaat te maken.

Heerlijk gegeten en gedronken. Voldaan gaan we terug naar het hotel. Ik probeer nog een goede livestream te vinden van 'The fight of the century' tussen Mayweather en McGregor. Helaas krijg ik er maar een minuut of 5 echt goed van mee. Davey slaapt al een tijdje wanneer ik ook mijn nachtlampje uit doe.

27-8

Ook vandaag beginnen we weer met het heerlijke ontbijtje dat iedere dag klaarstaat in het hotel. Over het algemeen slapen we lekker uit en zitten we pas rond half 10 aan het ontbijt. Ook vandaag weer. Vanmorgen om 8 uur stond dit keer de wekker. We kwamen er namelijk gisteravond achter dat we Formule 1 konden volgen op de kamer. Lekker Max volgen vanuit bed! 8 ronden later konden we weer onze ogen sluiten, Maxie viel voor de 6de keer in 12 races uit door technische mankementen. Wat een heerlijke anticliMAX!

Rond half 12 gaan we weer de straat op. We willen even wat gaan winkelen in het grote winkelcentrum, daarna naar El Alto en vervolgens naar de heksenmarkt.

Met de kabelbaan gaan we naar het winkelcentrum om uiteindelijk niet te slagen. Vervolgens pakken we de lijn de andere kant op naar El Alto.

La Paz ligt als het ware in een kom, omringd door bergen. Waar in de meeste steden de rijkere mensen in de buitenwijken huisvesting zoeken en de armeren wat meer centraal wonen, is het hier precies andersom. Het centrum is rijk en op en tegen de bergen aan wonen de armere mensen. Op El Alto is weinig te beleven behalve het prachtige uitzicht over La Paz. Ook wij gaan slechts om die reden omhoog. Het uitzicht is verbluffend. Er is geen tweede stad als La Paz, wat een unieke stad.

Met de kabelbaan gaan we weer naar beneden om naar de heksenmarkt te gaan. Deze ligt wat verdekt achter het bekende San Francisco plein. Na wat kronkelende steegjes zien we de eerste kraampjes en winkeltjes. De dode baby lama's hangen aan iedere kraam, voor ons is het werkelijk een walgelijk gezicht. We laten ons vertellen dat het voor veel mensen een belangrijke traditie is en dat het hier om die reden wordt geaccepteerd. Wij hebben het er al snel erg moeilijk mee, de geur is ook niet te verdragen. We laten ons vertellen dat de witte lama's voor geluk zorgen en de zwarte lama's worden gebruikt om onheil over een ander af te roepen. En dan is Zwarte Piet racistisch, haha!

Na onze zigzaggende trip door La Paz. Gaan we nog even wat winkeltjes langs in de vele steegjes. Davey wil graag een trui en bijpassende muts op de kop tikken. Ook willen we nog een paar dikke sokken voor onze aanstaande tour op de zoutvlakte. We merken al snel iets vreemds. In Peru was afdingen heel normaal. In Bolivia is het echt vrijwel onmogelijk. De verkopers reageren er zelfs aggressief op. Dit is weer nieuw voor ons. Na hier en daar toch wat te hebben kunnen afdingen gaan we met de gewenste spulletjes en een tasje vol richting het hotel.

Het is al wat laat nadat we nog wat hebben liggen luieren op de hotelkamer. We besluiten dichtbij een pizza te halen. Het moet gezegd worden dat La Paz niet geroemd kan worden om zijn culinaire hoogstandjes. Er is weinig goed eten te vinden. Het enige dat ons daarom ondertussen begint tegen te staan is het eten. Alleen gisteravond hebben we echt lekker gegeten. Ook verschillen de openingstijden van de restaurants in Europa, we kunnen er moeilijk aan wennen.

Moe van de lange dag vallen we teruggekomen in het hotel alweer lekker vlot in slaap.

28-8

Via Booking hadden we voor vandaag een latere check out aangevraagd. We konden dus lekker tot 10.00 uur ontbijten, vervolgens muziekje op, tassen inpakken en een lekkere lange douche om ons verblijf goed af te ronden. We hebben genoten van de heerlijke hotelkamer en het prachtige uitzicht op de bergen. Bij het uitchecken maken we weer even kennis met de gastvrijheid in Zuid-Amerika: kamer was exclusief ontbijt, haha! Even bijlappen nog. Davey is woest en laat dit duidelijk merken aan de gastvrouw. Snel herpakken we ons en laten we ons goede humeur er niet door verpesten.

Onze bus gaat pas om 20.00 uur naar Uyuni (de plaats vanwaar de tours naar de zoutvlaktes plaatsvinden). We vermaken ons daarom vandaag met kijken naar wat voetbal op straat, boekje lezen in het park en koffie drinken in een leuk barretje. We besluiten om half 6 nog even wat bij een Japanner te gaan eten om toch goed gevuld de bus in te stappen. Op tijd halen we onze backpacks op bij het hotel en pakken we een taxi naar het busstation. Gaan jullie daar maar zitten zegt de vrouw aan de balie. We roepen jullie zometeen als iedereen aan boord kan. 2 minuten voor 8, nog niets...Ik zeg tegen Davey: moeten we niet al die bus in? Davey loopt naar de balie en vraagt wanneer we gaan boarden. De vrouw zegt in paniek dat de bus al klaar staat. Pffffff, wat een land en wat een volk. Iedereen doet maar wat. Gelukkig kunnen we op het nippertje met een ander meisje nog aan boord. Ze zouden zo weer zonder ons wegrijden.

Inmiddels zijn we onderweg naar Uyuni. Volgens planning zouden we om 6.00 uur morgenochtend moeten aankomen. Dan kunnen we om 10.00 uur gelijk met een tour mee. Davey is inmiddels al aangekomen in dromenland. We kunnen niet wachten op één van de hoogtepunten van onze reis: de zoutvlaktes in Uyuni en de Atacama woestijn in Chili. Deze twee tours zullen we de komende week beide gaan doen.

Welterusten allemaal en tot de volgende blog!

Groetjes

Nick & Davey