za 19-8

Vorige avond lagen we om 9 uur in bed aangezien vandaag om 3 uur 's-nachts de wekker weer ging. Redelijke goede nacht gehad, alleen het eerste uur nogal wat last van lawaai dat afkomstig was van de locals. Die gaan helaas niet op tijd naar bed omdat wij de Macchu Picchu midden in de nacht op gaan.

Het is overigens een keuze om zo vroeg op te staan. De eerste bus gaat namelijk pas om half 6. In beginsel wilden wij pas rond 5 uur naar de bushalte gaan maar, zo bedachten we ons, je bent hier maar één keer in je leven. We wilden daarom als één van de eersten naar boven toe en we hadden al gehoord em gelezen dat de eerste mensen vanaf 3 uur in de rij gaan staan...Inderdaad, 2.5 uur van tevoren op de bus gaan staan wachten. Om 03.15 liepen wij met het slaap nog tussen onze wimpers rechtsaf het hotel uit. Linksaf de brug over, aan het einde van de brug met een halve draai naar beneden lopend waar de rij zou moeten beginnen. Er stonden inderdaad al zo'n 100 tot 150 mensen op de bus te wachten, maar we zagen direct dat dit pas het begin van de rij zou zijn. YES! We zouden het moeten redden om voor zonsopgang op de MP te staan.

De tijd ging redelijk vlot voorbij, met wat eten en een kop koffie in de hand. We waren warm aangekleed, maar onder onze kleding verschool zich een zomerse outfit. We wisten namelijk dat het tegen de 30 graden zou worden op MP. Onze eerste zomerse dag in Zuid-Amerika, haha!

Om 05.37 zaten we in de derde of vierde bus en de rij achter ons was intussen onwaarschijnlijk lang geworden. De rit met de bus duurt ongeveer een half uur en is wederom niet de meest prettige. Je zit toch wel weer redelijk alert in je stoel ondanks dat het zo vroeg is.

Iets na zessen komen we bij de ingang van MP aan en wurmen we ons door de rij. We staan al snel vooraan, tickets gecontroleerd, alles gestempeld. Gaan! Langzaam wordt het al licht. We weten dat we naar het bewakershutje met het rieten dak moeten om op de eerste rij te zitten voor de zonsopgang. Om 06.15 staan we bij het hutje en hebben we absoluut de beste plekken, niet iedereen lijkt op de hoogte van deze front-row-seats. Na een minuut of 10 komen de eerste zonnestraaltjes over de bergtoppen. Er speelt zich een prachtige scène voor onze ogen af. Het komende half uur staan we ademloos naast elkaar te kijken hoe het kleine dorp onder ons langzaam volledig met zon wordt overgoten. Hierom stonden we dus om 3 uur naast ons bed, WOW!

Na deze onvergetenlijke ervaring, kleden we ons op een rustig plekje om en maken we ons klaar om Machu Picchu Mountain te beklimmen. Je kunt 3 soorten entreebewijzen kopen: Alleen het dorp MP, het dorp MP + Huayna Picchu (de berg naast het dorp) en het dorp MP + MP mountain. Wij hadden toegang tot het dorp en MP mountain. MP mountain is pas sinds enkele jaren geopend. Aanvankelijk dachten wij dat het een half uur tot drie kwartier klimmen zou zijn, maar het werd 2 uur lang traplopen. De meeste steile en smalle trappetjes hebben we gedurende onze barre tocht naar boven bedwongen. Ondanks onze gezworen belofte dat we geen berg meer zouden beklimmen na de Rainbow Mountains twee dagen terug, waren we toch weer als twee nozems aan het klimmen.

Eindelijk op de top aangekomen was het uitzicht verbluffend...Van hoge sneeuwtoppen die alleen vanaf dit punt zijn te zien, tot het tot de verbeelding sprekende Inca-dorp ver beneden ons. Door de inspanning die je van tevoren levert, komt dit prachtige uitzicht nog dieper bij je binnen. Bij ons beide staat het voor eeuwig op het netvlies gebrand.

We besluiten om de top te brunchen en beginnen na een half uurtje aan de afdaling, welke gesmeerd verloopt. Bijna onderaan zien we een meisje dat onderuit glijdt en in tranen is, ze is helemaal alleen. Davey twijfelt geen seconde, zet haar maatschappelijke skills in en begeleidt het meisje naar beneden. Uit opluchting geeft ze Davey een innige omhelzing.

Na deze barre toch zetten we koers richting het dorp. Het is ongelofelijk dat honderden jaren terug een zo'n vindingrijk volk een dorp heeft gebouwd op 2500 meter hoogte. Dat dit een dusdanig verdekte ligging heeft gehad dat alleen de inheemse bevolking van het bestaan afwist. De Spaanse veroveraars hebben nooit geweten dat de Inca's hier in de bergen leefden. Pas in de '10 jaren van de vorige eeuw heeft een Brit net behulp van de inheemse bevolking het dorp gevonden. Naar het hoe en het waarom van MP is het tot op de dag van vandaag tot 95% gissen. Het is en blijft daarom een magische en mysterieuze plek.

Nadat we alles gezien hebben gaan we rond half 1 richting de uitgang. Veel slechter kon de timing niet zijn: de eerste groep mag van 6-12.00 MP bewonderen en de tweede groep van 12.00-17.00. Precies in de overgangsfase tussen de twee groepen gaan wij dus naar buiten. We zien een lange rij, het zal toch niet...? We lopen maar gewoon richting een bus tot we worden teruggefloten. Of we even achteraan willen aansluiten. De rij was erg lang, maar binnen 45 minuten waren we alweer onderweg naar beneden. De chauffeur stort ons weer van de berg af en met 20 minuten staan we weer beneden. Wat een ervaring rijker....

We nemen gelijk een pizza en een koud biertje en gaan vervolgens naar het hotel. Het is half 4 als we totaal afgepeigerd op bed gaan liggen. Rond half 7 kunnen we ons er nog net toe zetten om een snelle hap te halen en water voor morgen in te slaan. Na het eten vallen we in een diepe slaap, waar we pas de volgende ochtend uit zullen ontwaken.

zo 20-08

Vandaag en morgen staan weer in het teken van reizen richting onze volgende bestemming: Lake Titikaka.

Om 9 uur zitten we daarom alweer in de trein van Aguas Calientes naar Ollantaytambo. In Ollantaytambo lopen we met onze backpacks richting het centrale plein waar we heerlijk lunchen en wederom genieten van een prachtig uitzicht. Na stevige onderhandelingen met een taxichauffeur zitten we voor 70 Soles (omgerekend 15 euro) in een taxi voor een 2 uur durende rit terug naar Cusco. Even een keertje geen bus voor ons. In Cusco aangekomen laten we ons afzetten bij het hotel, we hebben niet genoeg geld op zak om vooraf te betalen, dus zetten we onze spullen op de kamer om vervolgens geld te gaan halen en de bustickets voor morgen richting Puno te regelen. Dit heeft nogal wat voeten in de aarde, we willen namelijk weer een luxe tourbus die speciaal voor toeristen worden ingezet. De prijs is iets hoger, maar er is vele malen meer comfort. De busrit zal zo'n 7 uur gaan duren.

Binnen twee uur hebben we de tickets geregeld en het hotel betaald. We genieten nog even van het laatste avondje in Cusco door een simpele maaltijd te bestellen en alle winkeltjes af te gaan. Om 10 uur liggen we weer lekker onder de veren. Morgen om 06.15 gaat het wekkertje weer.

ma 21-8

Na een snel ontbijtje zijn we in een taxi gesprongen richting de boarding plaats. Op het moment zitten we in de bus naar Puno, de haven naar het Titikaka meer.

Dikke kus

Nick & Davey