Op vrijdag 11 augustus was het dan eindelijk zover...Wij gaan naar Zuid-Amerika!

Met een kwartiertje vertraging worden we de landingsbaan op geduwd. Fasten your seatbelts, cabin crew prepare for take-off, GO!

Het eerste deel van de vlucht zou 10 uur gaan duren met als bestemming Houston in de Verenigde Staten, heerlijk rustige vlucht met onderweg maximaal een half uur tot drie kwartier wat lichte turbulentie. Aangekomen in de Verenigde Staten maakten we kennis met de security-gekte: vingerafdrukken, van al je vingers, dat twee keer (want ja, stel je voor....). Drie keer de vraag: Are you carrying any fresh fruits or vegetables? No....Meat? No....More than 2000 dollars in cash? No! Onder tussen nog 3 keer een fotootje van ons geschoten. Nou dan ben je er wel hoor, dachten we...Maar bij het laatste checkpoint aangekomen werden Davey en ik opeens een andere rij ingestuurd. Op dat moment ben je al zo op je hoede door alle gekkigheid en Davey schrok zo erg, dat op het moment dat we elkaar weer vonden, zij in tranen uitbrak. Hup, snel naar de gate en weg uit dat achterlijke oord. De tussenstop in de VS kostte ons anderhalf uur, waardoor we net op tijd bij de gate aankwamen. Op naar Lima.

Op het moment dat we de stoelen raakten viel Davey in slaap. We wisten dat deze vliegreis heftig zou zijn doordat we ' tegen de tijd in' vlogen en het hierdoor 18 uur volop licht zou zijn tijdens onze 20 uur durende vlucht. Ook zou er gedurende het laatste deel van de vlucht af en aan turbulentie zijn, was de crew wat minder relaxed en waren de stoelen niet zo comfortabel. Toen we op Lima landden waren we daarom ook echt gesloopt. Op het moment dat we onze backpacks weer hadden probeerden we gelijk wat geld te pinnen, helaas zonder succes. Intussen was Aquiles al heen en weer aan het rennen in de aankomsthal. Hij was bang dat we elkaar hadden misgelopen. Maar toen we de hal binnen kwamen lopen zag hij ons direct en veranderde de spanning in een grote lach op zijn gezicht.

Zoveel aan elkaar te vertellen, maar na aankomst in het appartement van Aquiles en Criss dronken we een Corona en taaiden we af. Aquiles en Criss hadden het hele weekend van alles gepland om ons met Lima kennis te laten maken.

(P.S. Aquiles en Criss zijn vrienden van de ouders van Davey waar wij tijdens het begin van onze reis zullen verblijven en mee op zullen trekken.)

Pffff, we zijn er. Ons grote avontuur kan eindelijk beginnen. Voor nu, oogjes dicht en snaveltjes toe. Tot snel!

Dikke kus,

Nick & Davey